Daar stond ik dan. Het hek en mijn deur gingen makkelijker dicht dan gedacht. Vijf maanden geleden stond ik hier aardig te struggelen om dat ‘moeilijke” slot dicht te krijgen. Dat was mijn grote zorgen, want anders zou ik echt niet durven slapen. Vijf maanden later doe ik ze voor het laatst dicht. De afgelopen…
Ongeduldig, gierig en gestresst. Zo kan je de gemiddelde Nederlander hier op het eiland wel herkennen. Ik dacht dat deze eigenschappen bij mij na die vijf maanden op het meest relaxte eiland wel waren vervaagd. Tot het moment gistermiddag dat ik weer even goed op m’n plek werd gezet. Het was een heerlijke
“MELISSSS, waar is dat ene shirt gebleven?!” Maandagochtend om 7.00, mijn zusje stormt mijn kamer binnen. En ho maar dat het zachtjes is, het is een wonder dat die deur er nog steeds in zit. Denise komt net terug van haar werk en is nu, net als zoveel andere keren, weer eens te laat voor…
Met een knalrood hoofd en een diepe snee in mijn voet zit ik eindelijk op bed. Een verschrikkelijke alcoholgeur verspreidde zich meteen weer door mijn kamer toen ik net mijn tas uitpakte van de boot. Wat een dag was dit. Vanmorgen om 6.00 ging de wekker en ik had toen nog geen idee dat deze…
Lig ik dan, woensdagmiddag half 4. Mijn werkweek zit er alweer op. Zojuist afgesloten met een gigantische 183767819 klapper als vuurwerk. In Nederland zouden ze hier een hele weg voor afzetten, hier knallen ze hem gewoon af tussen de auto’s door zonder enige stress. Mijn stage waar ik al die maanden naar uitkeek zit er…
Mijn kerst begon goed. De 24e had ik een lekker dagje vrij. Een dagje van uitslapen, goed ontbijten, chillen in de zon, wat schoolwerk en hangen bij het strand had ik in gedachten. Wat er van is geworden? Mijn ontbijt was op, ik kon niet uitslapen, ik had eindelijk eens échte stress op het eiland…
Ik heb al veel variaties van de avonden hier meegemaakt. De ontelbare keren dat we gaan stappen en nooit meer naar huis willen, de avonden waarop we rustig een film kijken, dat we chillen omdat we niet willen slapen, de doelloze late night talks waarvan we de volgende morgen zoveel spijt hebben en de avonden…
Een maand. Nog een fucking maand. Ik kan het mij niet voorstellen dat ik over precies 31 dagen in het vliegtuig naar huis zit. Als ik er aan denk krijg ik al spontaan tranen in mijn ogen. Geen idee waarom precies eigenlijk, want ik dacht dat die inmiddels wel op zouden zijn. Het is gek.…
“DUSHIIII, ey. Pssst Skatje. Watermeloen voor goedkoop, twee gulden dushi.” De eerste keren keek ik net zo verbaast als dat jullie nu waarschijnlijk vanaf je scherm doen. Proberen ze zo echt hun spullen te verkopen? Denken ze nou echt dat het zo gaat lukken? Uh ja. Het gaat ze inderdaad zo lukken, want zeker weten…
Negen van de tien dingen die hier plaatsvinden zijn spontaan. Ik heb al vaak meegemaakt dat ik mij had voorgenomen niet uit te gaan en het de mensen toch lukte om mij om 23.15 uur mijn bed uit te sleuren om mee te gaan stappen. Net zo goed als dat ik na een lange en…